เสียดายที่ได้แค่แอบรัก

เนื้อเรื่อง

วันแรกที่เข้าไปในร.รเรียนเราก้อได้แนะนำตัวเราให้เพื่อนได้รู้จัก มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกร.ร.ต้องทำอยู่แล้ว(มั่ง)

เราได้นั่งข้างกับคนที่ชื่อบอร์ม เป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนที่นี้ 

วันแรกเราก้อคุยกันบ้างตามประสาคนเพิ่งรู้จักกัน แต่พอหลังๆมามันเป็นคนที่เริ่มชวนเราคุยมากขึ้น จนโดนทำโทษหลายต่อหลายครั้ง 
แต่มันก้อไม่เคยจำ เราก้อเลยพลอยซวยไปด้วย 

มันเป็นเดือนสายชั้น พอมันมานั่งข้างเรา เราก้อเลยตกเป็นข่าวว่าแอบกิ๊กกัน แต่นั้นมันก้อไม่ได้ทำให้มันสะทกสะท้านอะไรเลย รวมถึงเราด้วย

เวลามีงานอะไรเรากับมันก้อจะได้อยู่คู่กัน หรือกลุ่มเดียวกันตลอด จนนานวันเข้า เราเริ่มรู้สึกว่าเวลาที่เราอยู่กับมันจะมีความรู้สึกแปลกๆ
แต่ก้อยังไม่รุ้ว่ามันคืออะไร เราก้อเลยลองปรึกษาเพื่อนที่สนิท หรือแม้กระทั่งพี่รหัสของเรา ถามใครต่อใครเค้าก้อบอกว่าเราแอบชอบเพื่อนตัวเองเข้าแล้ว แต่เราก้อไม่เชื่อ ก้อได้แต่ปฏิเสธไปอย่างนั้น แต่พอเพื่อนมันล้อไปล้อมา เราก้อเริ่มรู้ว่า ในใจเรารู้สึกยังงัยกับมัน มันเป็นความรู้สึกที่ดี แต่เราก้อได้แต่เก็บไว้ในใจตอนนั้น เพราะเรายังไม่แน่ใจว่ามันจะใช่สิ่งที่เราคิดหรือป่าว ระหว่างนั้นเราก้อทำตัวปกติธรรมดาเหมือนเราไม่ได้คิดอะไร

จนวันนึงวันที่มันมาบอกเราว่ามันชอบรุ่นพี่คนนึง มันมาบอกให้เราไปบอกพี่คนนั้นให้หน่อยว่ามันนะชอบพี่เค้ามา เราเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกที่เรามีต่อมัน อาจจะเป็นอย่างที่เราคิดก้อเป็นได้ แต่เราก้อได้แต่เก็บไว้ เพราะถ้าเราบอกไป เราก้อจะเสียมันไป แล้วอาจไม่ได้คุย ไม่ได้อยู่ใกล้มันอีก มันเป็นอะไรที่เราเก็บไว้ได้นานมากจนบัดนี้ มันกับพี่คนนั้นก้อได้เป็นแฟนกัน มันก้อไปไหนต่อไหนกับพี่เค้าบ่อยๆ แต่ทุกๆครั้งที่มันไปมันต้องมาชวนเราไปด้วยทุกครั้ง มันไม่เคยรู้เลยว่าเราคิดยังงัยกับมัน คนที่รู้ก้อเห็นจะมีแต่คนที่เราไปปรึกษาด้วยเท่านั้นแหละ พวกนั้นก้อบอกให้เราเลิกคิดถึงมัน เราก้อพยายามแล้ว แต่มันทำไม่ได้ เพื่อนเราก้อทำได้แค่ปลอบใจเท่านั้นแหละ มันก้อเคยสงสัยในพฤติกรรมเรานะ เราเคยร้องให้ตอนที่มันกับแฟนมันยืนคุยกันอยู่หน้าห้อง เพื่อนมันก้อถามว่าเป็นอะไรเราก้อบอกไปว่าเราเครียดเรื่องเรียน